De relatie (dit kan een liefdes-, maar ook een hechte vriendschapsrelatie zijn) groeide snel. Zo snel dat het als een tsunami over je heen leek te komen, maar doordat je al meer met hem gedeeld leek te hebben dan met anderen in jaren – misschien zelfs in je hele leven – voelde het alsof je hem al jaren kende. Ook de verklaringen van liefde kwamen snel. Achteraf misschien wel te snel. Je werd gebombardeerd door aandacht en lieve berichtjes waarin je verteld werd hoe bijzonder jullie relatie was, dat hij van je hield. Je werd steeds verder verwijderd van je eigen leefomgeving en van je vrienden. Maar omdat jij letterlijk blind was van liefde – je had zelfs het gevoel dat je je soulmate gevonden had – liet je je meevoeren…
Tot op het moment dat het afstoten begint. Hij vertelt je dat hij eerst dacht dat je zijn soulmate was, maar dat je hem niet begrijpt. Je doet en zegt dingen verkeerd en als het een toekomst wil hebben, dan zul je nog veel moeten leren… En je doet het. Je past je aan, probeert hem beter te begrijpen, dingen te doen op de manier die hij fijn vindt. Je cijfert jezelf compleet weg. Je doet alles, want ‘deze prachtige, intense relatie of vriendschap’ gooi je toch niet zomaar weg?
Dit proces herhaalt zich keer op keer. Je voelt je steeds kleiner worden en je gevoel van eigenwaarde daalt tot onder het nulpunt. Je smacht naar de liefde en aandacht die je in de eerste periode kreeg. Je sméékt er zelfs om! Je vraagt jezelf bijna af of dit wel liefde is… of misschien een verslaving? Je voelt je immers als een junk die tot in zijn kern op zoek is naar die drugs.
Als je dan op een gegeven moment ‘zo’n doodzonde hebt begaan’ dat deze blijkbaar onvergefelijk is, blijft de deur eindelijk lang genoeg dicht om echt te kunnen vluchten. Je kunt eindelijk je gevoel volgen dat er ‘iets niet klopt’. En dan… val je in een zwart gat. Die ‘charmante man’ windt bijna iedereen om zijn vinger, maar naar jou laat hij op het kille monster zien dat hij is. Je wanhoopt – maakt je zelfs oprecht zorgen over de mensen die hij om zijn vinger windt – en probeert mensen te waarschuwen. Hierdoor lijk jij een labiel persoon die overspoelt wordt door liefdesverdriet. Het is munitie voor hem om mensen tegen jou op te stoken? ‘Kijk, je ziet toch hoe ze is. Ze is labiel… Ik heb zoveel voor haar gedaan en dan beschadigt ze mij op deze manier…’.
Je leven lijkt in stukjes ineengestort te zijn en je begint aan een ‘dark night of the soul’.
De methodes van een narcist
Het bovenstaande is een waargebeurd verhaal. Misschien herken je er wel dingen uit. Ik grap soms dat het weleens lijkt alsof er een ‘school voor narcisten’ is, omdat er vaak zoveel gelijkenissen in methodes te vinden zijn. Alsof ze ze uit een boekje halen.
Daarna volgt een fase van ‘afstoten en aantrekken’. Het doel van deze fase is om jou onderdanig te maken en ervoor te zorgen dat jij steeds beter inspeelt op zijn behoeften. In deze fase ‘oogst’ hij wat hij nodig heeft. In zijn ogen heeft hij hier ook recht op. Hij heeft immers zo veel voor jou gedaan en voor hem voelt het echt alsof hij boven jou staat en dingen dus ‘op zijn manier’ moeten gaan. Bovendien gebeurt er nog iets anders in deze fase. Doordat de liefde steeds wordt weggenomen, ontwikkelt je brein een gevoel van verslaving. Je lichaam gaat dus echt vragen om deze aandacht en je zult er dus alles aan doen om ervoor te zorgen dat je deze aandacht krijgt. Precies in het straatje van de narcist dus!